دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار - جستجو در پایان‌نامه‌ها

پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد: زهرا رعنایی، ۱۳۹۶

تحلیل اشتراک عدم ازدواج مجدد زوج در فقه وحقوق

طرفین عقد نکاح بنا به تشخیص خود ممکن است مبادرت به درج شرایط گوناگون در ضمن عقد نمایند. یکی از شروط مذکور این است که زوجه شرط نماید زوج با حضور او همسر دیگری اختایر نکند یا علاوه بر ان شرط شرط کند که در صورت تخلف، نوعی سلب صلاحیت در بعضی امور از او بشود. در عین حال، روایاتی وجود دارد که این شرط را نامشروع می­داند. همین امر باعث شده است مشهور فقها قائل به بطلان این شرط باشند و در مقابل، عده­ای آن را جایز و الزام‏آور بدانند. شرط عدم ازدواج مجدد از موضوع های بحث برانگیز در میان اندیشه مندان حقوق اسلامی است. برخی ان را به دلیل نامشروع بودن و مخالفت با مقتضادی عقد، باطل و عده ای دیگر به دلیل روایات دال بر صحت تجویز، صحیح و لازم الوفا می دانند. فقیهان در خصوص صحت یا عدم صحت چنین شرطی اختلاف نظر دارند. برخی این شرط را باطل و مبطل عقد می دانند و برخی دیگر شرط را باطل ولی نکاح را صحیح می دانند گروهی از اهل سنت با این استدلال که اصل در معاملات و عقود بر فساد است تا دلیلی بر صحت آن اقامه شود، به فساد اینچنین شرطی رأی داده اند مؤلفین حقوقی نیز در این خصوص اختلاف نظر دارند. در این پژوهش مدارکی که برای اثبات بطلان شرط اقامه گردیده به این نتیجه رسیده ایم که هیچیک از آن ادله بر بطلان شرط مذبور دلالتی قابل قبول ندارند و به حکم معروف المسلمون عند شروطهم و ادله دیگر به این نتیجه می رسیم که اگر زوج ضمن عقد نکاح چنین شرطی را تعهد کند موظف است به تعهد خود عمل کند. نکته ی ضمانت اجرای تخلف از این شرط این است که ارای فقها گوناگون است، برخی نکاح دوم را باطل نمی دانند و عدها یا دیگر قائل به بطلان ان اند. برخی بر این باورند که برای زن حق فسخ وجود دارد و گروهی تخلف از شرط را تنها موجب گناه می دانند، با توجه ادله گفته شده، به نظر می رسد تخلف از شرط مزبور سبب بطلان نکاح دوم می شود.

کلیدواژه‌ها: اشتراط، ازدواج مجدد، زوج، فقه و حقوق