پایاننامهی کارشناسی ارشد: مریم داورزنی، ۱۳۹۶
تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی بر اخلاق حرفه ای و اهمالکاری شغلی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرآموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی براخلاق حرفهای و اهمالکاری شغلی کارکنان انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی سبزوار تشکیل می دهند. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود .به همین منظور تعداد 80 نفر از کارکنان که در سال 1395 مشغول به کار بودند با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده مطابق با جدول کرجسی ومورگان انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه 40 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 6هفته طی 6 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی قرار گرفتند و گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند. برای گردآوری دادها از دو نوع پرسش نامه، پرسشنامه اخلاق حرفهای کادوزیرو پرسشنامه اهمالکاری بدیع استفاده گردید و داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و درصد)و آمار استنباطی شامل آزمون های آماری تحلیل کوواریانس و t با کمک نرم افزار22spss ، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهند که آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی بر نمره اخلاق حرفهای و اهمالکاری شغلی موثر بوده است و تفاوت بین دو گروه در اخلاق حرفهای و اهمالکاری شغلی معناداربوده است (05/0 p<). بر اساس یافتهها، اجرای برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی میتواند درافزایش اخلاق حرفهای و کاهش اهمالکاری کارکنان موثر باشد.
کلیدواژهها:
اخلاق حرفهای، اهمالکاری شغلی، مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی،