پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد: فرزانه بدخشان، ۱۳۹۴
بررسی فقهی خوانندگی و غنا در اسلام
موضوع غنا وخوانندگی ازدیربازدرفقه اسلام مورد بحث بوده ونظریات گوناگونی درباره ی آن مطرح شده است. در نظریه معروف میان فقها هر آوازمطربی که بامجلس لهوولعب مناسبت داشته باشدمصداق غنابوده وحرام است. غنارا مترادف خوانندگی دانسته اند،غنارا آوازخوش، طرب انگیز، آوازکش دار، یا آواز طرب انگیزی که مشتمل برترجیع باشد و یا صدای طرب انگیز باشد دانسته اند.
به اجماع فقها موسیقی حلال، آن است که با مجالس لهو ولعب تناسب ندارد،وبه عکس آن، موسیقی حرام، به موسیقی ای گفته می شود که با مجالس لهو ولعب هماهنگی دارد. حرمت شنیدن موسیقی وغنای حرام درسنت وکتاب( آیات لهو الحدیث و قول الزور ) مورد توجه قرارگرفته است، وبه طورمطلق حکم به حرام بودن آن داده شده است.
این پایان نامه درموردبررسی فقهی خوانندگی وغنادراسلام تحقیق می کندودرسه بخش نوشته شده است ،بخش اول به کلیّات وبخش دوّم درمورد قرآن واحادیث وبخش سوّم درموردبررسی فقهی غناوخوانندگی ازنظرفقه شیعه وسنی موردبحث قرارگرفته است.
کلیدواژه‌ها:
خوانندگی، غنا، فقه شیعه، موسیقی، لهوالحدیث، قول الزور