پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد: محبوبه رضایی اصل، ۱۳۹۵

بررسی مضامین حکمی و اخلاقی در دیوان عطار نیشابوری

انسان به طور فطری برای معنویت ارزش خاصی قایل است و کشش و چشش امور معنوی می تواند خلاء های عاطفی و درونی او را کامل سازد و یا بر اعماق وجودش سایه افکند و او را از امور پست و بی ارزش مادی مصون نگه دارد. در این میان ادبیات فارسی - با آن همه چهره های جاودانه و بزرگ -می تواند نقشی بسیار ارزشمند و تاثیر گذار داشته باشد. دیوان عطار نیشابوری، مملو ازاشعاری است حکمی وسراسر پندکه در آن شاعر با تعالیم خاص اخلاقی – عرفانی خود، آدمی را به سوی مدارج عالی رهنمون می سازد. در این اشعار ارزشمند می توان تصویر بسیاری از صفات ارزنده اعم از حکمت، علم و دانش، مردم دوستی، توبه، صدق وعدالت و .....را مشاهده نمودو نیز با برخی صفات ناپسند از قبیل جهل، خشم، تکبر، حرص، طمع، نفاق، عهد شکنی و .... آشنا شد. در این تحقیق بر آنیم تا ضمن حفظ ارزش های کلامی و اهداف متعالی شاعر ،کنکاشی در این نکات اخلاقی و حکمی شاعر بر اساس دیوان داشته باشیم . واژگان کلیدی : عطار نیشابوری ، دیوان ، شعر عرفانی، اخلاق، حکمت .

کلیدواژه‌ها: : عطّار نیشابوری ، دیوان ، شعر عرفانی، اخلاق، حکمت .